Kerkük’ten Çanakkale’ye

Mahşer günüydü sanki. Her taraf barut, kan ve ölüm kokuyordu. O zaman her şey akla gelirdi. Güneş bir daha doğmayabilir, yer delinebilirdi. Fakat asker bir karış toprağı düşmana vermeyecekti. Düşmanların çıkarma teşebbüsleri sarsılmaz bir irade gücüyle önlenmişti.

Sıcak bir yaz günüydü; 15 Ağustos çarpışmalarını hiç unutmayacağım. Milletimin genç kuşakları görmedikleri Çanakkale zaferlerini gönüllerinde yaşattıkları halde, ben donanmalarının bir kısmının batırılmasına yardım etmiştim.